De casus van… Michelle, vertrouwensarts bij Veilig Thuis Midden-Brabant
Net voor de lunch komen de collega’s van ‘Urgente Zaken’ naar me toe. Er is een melding binnengekomen vanuit school. Een zevenjarige jongen geeft aan thuis geslagen te worden en zegt letsel te hebben. De juf heeft even gekeken en ziet inderdaad blauwe plekken op zijn rug. Hij is bang om naar huis te gaan.
Nadat school met ouders in gesprek is gegaan blijkt dat het verhaal van de jongen afwijkt van het verhaal van de ouders. Zij geven aan dat hij gewoon onhandig is en vaak valt.
We bespreken met de casemanagers van het team Urgente Zaken en de gedragswetenschapper hoe we de casus gaan aanpakken. De casemanagers gaan met ouders en de jongen in gesprek op school.
Ook is de afspraak dat we bij kinderen met letsel de Route Strafbare Kindermishandeling inzetten. Hierin wegen we – met de informatie die wij ophalen – met het OM en politie of straf of juist de zorg voorliggend is, of beiden. Gezien de school om 14.15 uit is en de jongen aangeeft niet naar huis te durven besluiten we direct op pad te gaan. De gedragswetenschapper licht alvast politie en het OM in en spreekt af dat we aan het eind van de dag weer bij elkaar komen in een Multi Disciplinair Overleg (MDO).
Omdat er letsel is gezien sluit ik aan op school om de jongen te beoordelen. Als de veiligheid niet in het geding is wordt dit van tevoren transparant met ouders besproken. Vooraf bespreek ik de casus met de FMEKK (Forensisch Medische Expertise bij Kinderen en Kwetsbare personen). FMEKK is het forensische team dat letsel vakkundig en volgens de richtlijnen vastlegt. Omdat alleen de juf even heeft gekeken wordt er besproken dat ik eerst kijk en hen zo nodig inschakel.
Bij het lichamelijk onderzoek zie ik op de rug enkele blauwe plekken in de vorm van parallelle lijnen met een uitsparing (tramline bruises). De locatie en het patroon van de blauwe plekken past meer bij toegebracht letsel dan bij iets wat met een val/ongeluk heeft kunnen ontstaan.
De jongen heeft aangegeven stelselmatig geslagen te worden met een lat als straf, ouders geven later wel aan te straffen en moeite te hebben met zijn gedrag, maar herkennen zich niet in de lat. Het letsel dat ik zie zou kunnen passen bij het verhaal wat de jongen vertelt.
Na de gesprekken met ouders, de jongen en het lichamelijk onderzoek bellen we met de gedragswetenschapper om een plan van aanpak te maken. We bespreken dat de jongen tijdelijk naar een veilige plek moet, dat er afspraken moeten komen rondom veiligheid en dat het letsel goed vastgelegd moet worden.
Ik schakel met de FMEKK. Zij gaan het letsel vastleggen en sluiten straks ook aan bij het overleg met politie/OM. Voor dit onderzoek moeten beide ouders toestemming geven.
De casemanagers gaan met ouders in gesprek om een terugkoppeling te geven en te kijken waar ze voor openstaan. Het voorstel is dat de jongen even tijdelijk op een veilige plek verblijft (bijvoorbeeld bij een familielid) om vanuit daar in de rust te kunnen kijken wat er speelt en wat er nodig is. Ik sluit ook nog aan bij het gesprek om mijn bevinden te bespreken. Hierbij trek ik nooit conclusies maar benoem ik dat de gevonden blauwe plekken meer passend zijn bij toegebracht letsel en bij het verhaal dat de jongen vertelt.
De jongen gaat voor de komende dagen even naar een tante en er worden afspraken gemaakt omtrent de veiligheid. Ouders zijn akkoord.
Wij gaan weer terug naar kantoor en sluiten dan nog aan bij het MDO met OM/Politie. Het OM en politie willen later nog even afstemmen, maar vinden gezien het letsel dat mogelijk ook de route strafbare kindermishandeling belopen moet worden. We stemmen af dat we daar nu onze eigen routes in behandelen en als we meer informatie hebben bij elkaar terug op de lijn komen. Wordt vervolgd, maar voor ons zit het urgente stuk er nu even op. Morgen gaan wij er weer mee verder.
Als ik thuiskom zijn mijn vriend en de kinderen al aan het eten. ‘Druk?’ vraagt hij. ‘Ja, best pittig’ zucht ik. En terwijl er twee kinderen ‘mama, mama’ roepen ga ik weer op in het spitsuur van het gezin. Vaak kan ik deze casuïstiek loslaten, maar deze jongen toch niet. Het gemak waarmee hij het letsel aan mij liet zien, de uitgebreidheid van het letsel en hoe rustig hij erover vertelde maakt mij verdrietig.
Ben jij arts in opleiding of praktiserend arts? En wil jij wat anders dan werken in een klinische omgeving? Als vertrouwensarts bij Veilig Thuis kun je echt het verschil maken: Start – Vertrouwensartsen