“Iedereen kan het verschil maken voor die ene persoon om de cirkel van geweld te doorbreken.”

Marcelle Hendrickx is sinds 2014 wethouder van Tilburg voor D66 met de portefeuille Gezondheid, Zorg en Cultuur. We spreken de wethouder vanwege de Week tegen Kindermishandeling van 14 tot 21 november 2022 en vragen haar hoe het sociale domein en de inzet op het stoppen van kindermishandeling er volgens haar idealiter over een jaar of drie uitzien. Marcelle: “Ik zou graag antwoorden dat het over een paar jaar zo is dat alle kinderen veilig opgroeien in stabiele gezinnen. En dat ouders en kinderen bij problemen weten waar ze hulp kunnen vragen en dit ook durven te doen. We weten echter dat deze wens niet binnen een paar jaar vervuld zal zijn. Maar ik vind dat je als bestuurder wel de verantwoordelijkheid hebt om hier naartoe te werken. In 2025 moeten we in elk geval verder zijn met de gezamenlijke aanpak van geweld in afhankelijkheidsrelaties met alle relevante partners in de regio. Samenwerken volgens de Visie Gefaseerd Samenwerken aan Veiligheid; dit betekent samenwerken voor het stoppen van geweld, stabiele veiligheid creëren en vervolgens werken aan herstel. En die relevante partners gaan verder dan de jeugdzorg. Ook onze partners vanuit de domeinen zoals veiligheid en wonen hebben we keihard nodig om hier duurzaam verandering in aan te brengen.”

Toekomscenario Kind- en Gezinsbescherming

Marcelle vervolgt: “De onderdelen van deze Visie kunnen niet los van elkaar worden gezien en moeten in een bepaalde volgorde plaatsvinden. Verder is de pleger aanpak heel belangrijk: wanneer je serieus risico’s wil vermijden dan is een pleger aanpak, die je snel kan inzetten met alle partners, essentieel. In 2023 moeten we in elk geval een drietal zaken beter voor elkaar hebben.” Marcelle noemt: “Onze collega’s werkzaam in het sociale domein moeten veel nadrukkelijker kennis en kunde hebben over onderliggende problematiek zoals bestaanszekerheid, armoede, schulden en verslaving. Daarnaast: Wat op stedelijk- en regionaal niveau gebeurt moet ook op wijkniveau een plek krijgen en tot slot: in de hele jeugdbescherming moet niet meer achter elkaar maar volgens de ideeën van het Toekomstscenario naast elkaar worden samengewerkt met een vaste methodiek en de focus op het hele gezin in plaats van enkel het kind.”

Marcelle merkt op: “Als wethouder voel ik me ervoor verantwoordelijk de professionals in staat te stellen dit ook daadwerkelijk te kunnen doen. Mijn sturingskracht moet erop gericht zijn dat zij tijd en ruimte krijgen om hieraan te werken. Daarnaast heb ik als wethouder landelijk een rol om op dit thema ambassadeur te zijn zodat de problematiek die achter huiselijk geweld en kindermishandeling schuilt niet alleen bij professionals bekend is maar ook in de samenleving. De slogan van voorheen de Regionale Taskforce, welke nu is opgenomen in het Experticecentrum Huiselijk Geweld en Kindermishandeling, was ‘Ook jij kan iets doen!’ Ik draag dit als wethouder overal uit.”

Bezieling

Marcelle: “Onze professionals doorvoelen waar het echt over gaat en waar ze het verschil kunnen maken. Ik heb enorm veel waardering voor mensen die in deze sector werken, zeker gezien de opinie vanuit de media. Professionals moeten de ruimte krijgen extra stappen te zetten of buiten de kaders te denken om een muur te doorbreken. Ook voor bestuurders is het hebben van bezieling van belang. Soms doe je het voor die ene inwoner en soms voor het totaal. Ik voel niks voor beleid maken zonder een ziel. Uiteindelijk gaat het om aandacht hebben voor elkaar. Ik zit nu 8,5 jaar op deze plek. Een grote urgente koerswijziging krijg je vaak alleen voor elkaar als je mensen in hun hart raakt.”

Op de vraag wat de wethouder de kracht van de huidige samenwerking in het netwerk vindt, is zij heel duidelijk. Marcelle: “In deze regio wordt gebruik gemaakt van een kwaliteit die we al van nature in ons hebben: Brabanders zoeken elkaar graag op. In Midden-Brabant is een natuurlijk en inhoudelijk netwerk met mensen die allemaal de nodige bezieling hebben. We zijn er nog niet maar we doen het samen al goed. Dit is buiten Brabant nog niet zo vanzelfsprekend. De regio Midden-Brabant heeft een bestuurlijk netwerk in het sociale domein waar mensen elkaar op de inhoud ontmoeten, elkaar helpen in een casus. Daarnaast maken we ook in de regio steeds meer gebruik van inzet van ervaringsdeskundigen op het thema huiselijk geweld en kindermishandeling. Op alle niveaus, dus ook aan het Bestuurlijk Platform Huiselijk Geweld en Kindermishandeling, nemen ervaringsdeskundigen deel. Dit is heel waardevol.”

Kopzorgen

Natuurlijk zijn er ook zorgen. Het feit dat elke dag opnieuw kinderen in een geweldsituatie zitten houdt de wethouder dagelijks bezig. Marcelle: “Daarnaast het gegeven dat wij volwassenen die ellende veroorzaken. Een groot deel van de problematiek wordt veroorzaakt door complexe vechtscheidingen. Hoe kan het zover komen dat twee mensen die ooit liefde voor elkaar voelden eindigen in een traumatisch proces voor iedereen. De gedachte dat elke dag opnieuw kinderen en ook volwassenen met geweld te maken hebben en er zelf niet uit kunnen komen geeft me kopzorgen. Ik stel mezelf regelmatig de vraag: ‘Wat kan ik zelf doen om het beter te maken, ook voor die ene persoon?’”

Jij kunt het verschil maken

“Je gunt het iedereen in een stabiele omgeving op te groeien met een goed eigen sociaal vangnet wanneer er problemen zijn”, merkt Marcelle op naar aanleiding van onze vraag over haar drijfveer. “Niemand leeft probleemloos. Een goed sociaal netwerk is heel belangrijk. Wanneer dit er niet is, dan is professionele hulp noodzakelijk om je leven weer op te pakken. Je veilig voelen is zo essentieel in elke situatie. Dat gun je iedereen en dat motiveert me. We moeten werken naar een omgeving die maakt dat mensen hulp kunnen en durven te vragen. Daarom ben ik ook een groot voorstander van het Toekomstscenario.

We lijken in Nederland een beetje vergeten te zijn elkaar te vragen hoe het gaat, of je iets voor de ander kan betekenen. We zijn echter allemaal ambassadeur op het thema huiselijk geweld en kindermishandeling en kunnen dit ook in ons privéleven bij sportclubs, scholen of familie en vrienden op tafel leggen. Leer anderen signalen te herkennen zodat ook zij het verschil kunnen maken voor die ene persoon door de cirkel van geweld te doorbreken.”