De casus van Maarten

Moeder neemt contact op met de crisisdienst omdat zij, naar eigen zeggen, is achtergelaten door haar man in Turkije. Moeder verblijft inmiddels bij een familielid maar zou niet meer in het bezit zijn van haar eigendommen, zoals haar paspoort, geld en telefoon. Moeder uit haar zorgen over het welzijn van haar kinderen nu zij niet bij hen is. Daarnaast geeft moeder aan hulpverlening te ontvangen vanuit Sterk Huis. Hierdoor heeft het CIT in eerste instantie contact opgenomen met Sterk Huis, in gezamenlijkheid is contact gelegd met Veilig Thuis en de politie. Op de scholen van de kinderen wordt een signaalfunctie belegd om te signaleren of de kinderen op school verschijnen.

Naar aanleiding van de zorgmelding besluit Veilig Thuis de dienst onderzoek in te zetten. Hierin heeft Veilig Thuis de mogelijkheid om informatie op te vragen alvorens er contact is geweest met directbetrokkenen. Echter lukt het Veilig Thuis in samenwerking met Sterk Huis al snel om moeder en vader afzonderlijk telefonisch te benaderen. Veilig Thuis streeft ernaar om in contact en in samenwerking met de directbetrokkenen de dienst te vervolgen.

Uit de contacten met ouders blijkt al vrij snel dat moeder inderdaad is achtergelaten door vader. Moeder ontvangt hiervoor ondersteuning vanuit het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA) om haar terugkeer naar Nederland te bewerkstelligen. Doordat de achterlating van moeder door de directbetrokkenen wordt bevestigd, houdt Veilig Thuis rekening met aanvullende risico’s zoals eergerelateerd geweld en vluchtgevaar. Dit maakt dat Veilig Thuis opnieuw beslist om de samenwerking met de coördinator eergerelateerd geweld vanuit politie op te zoeken. Ook de samenwerking met het LKHA blijft standhouden. Denk hierbij aan gesprekken met moeder, vader, de kinderen, het opvragen van informatie bij de betrokkenen van het gezin en de terugkeer van moeder naar Nederland.

Vanuit bovenstaande inzet komt uiteindelijk naar voren dat niet het eergerelateerd geweld of het mogelijke vluchtgevaar op de voorgrond ligt maar de problematiek tussen ouders, de echtscheidingsproblematiek. Uit het onderzoek blijkt dat de echtscheidingsproblematiek tussen ouders ervoor heeft gezorgd dat zij allebei enkel gefocust zijn op het gedrag van de ander. Ouders beschuldigen elkaar over en weer van het geen goede ouder zijn voor hun kinderen. Ouders hebben hun onderlinge geschillen in extreme mate doen uitvoeren; zoals moeder die enkele jaren eerder bij vader is vertrokken, hem het contact met zijn kinderen ontnam. Na hereniging koos vader ervoor om moeder achter te laten in het buitenland.

Het centraal stellen van de kinderen en diens belangen werd door ouders vergeten omdat ze van mening waren dat hun eigen gedachten en gedrag de juiste waren voor de kinderen. Dit om hun kinderen te beschermen, zoals ze zelf aangaven. Dit bracht de kinderen echter meer in een loyaliteitsconflict.
De theorie leert ons dat een complexe echtscheiding ontstaat vanuit het onvermogen van ouders om hun eigen belangen en kwetsbaarheid opzij te zetten.

Doordat er meer grip kwam op de casus en de problematiek duidelijk werd, kon Veilig Thuis zich gaan richten op de echtscheidingsproblematiek. Vanuit de focus op de echtscheidingsproblematiek kon Veilig Thuis meer positie gaan aannemen richting ouders. Er kwam meer ruimte om ouders bewust te laten worden van hun huidige situatie en die van hun kinderen. Vanuit die bewustwording kwam er ruimte voor een gesprek over hoe nu verder, de veiligheid en belangen van hun kinderen. De gesprekken met directbetrokkenen, de opgestelde veiligheidsvoorwaarden en veiligheidsafspraken van Veilig Thuis hebben er toe geleid dat beide ouders akkoord zijn gegaan met het inzetten van passende hulpverlening.

Vanuit de monitoring die Veilig Thuis hanteert na het inzetten van een dienst en het overdragen naar passende hulpverlening, blijkt dat de route richting de passende hulpverlening voor ouders met ups en downs gaat. Dit is ook kenmerkend voor echtscheidingsproblematiek.

Tijd en ruimte krijgen en ontvangen zijn essentieel voor ouders in echtsscheidingsproblematiek. De fases waar ouders doorheen moeten op het moment van scheiden, het uit elkaar gaan, kost veel energie en kracht. Daarnaast verlopen de fases nooit gelijk tussen beide ouders. Hierdoor ontstaat onbegrip en onenigheid. Het voorop stellen van het welzijn en de belangen van de kinderen is echter het belangrijkste aspect om een veilige en betrouwbare omgeving te creëren waarin de kinderen zich goed kunnen ontwikkelen.
Veilig Thuis blijft vanuit de monitorfunctie in deze casus samen met de betrokken hulpverlening de afwegingen maken betreft ‘goed genoeg’ ouderschap en veiligheid.